hamdolsun memlekette dusunce ozgurlugu dunya uzerinde nam saldigi, esi benzeri olmayan (malezya olma iran ol) uygulamalara imza atildigi icin bugun yemek yapip fotografini ceken 45 yasinda ev kadinlari, 35inde cocuk sahibi olmuslarin pratiklerini kaleme alan anneler aslinda belki kenarlarindan gecmeyecekleri, hicbir zaman ilgilerini cekmeyecek bir kavramla, yani proxy ile zorunlu sekilde tanistilar. “aysekadin fasulyeyi yeni yaptim ama bloga koyamadan edemedim, proxyden giriyorum” diyen bir turk ev kadini blogger, postmodern bir goruntu degil, turkiye’nin pesinden kosturdugu bati medeniyetine aslinda ne kadar uzakta bir dimaga sahip oldugunun aci, elim bir göstergesi.
bizi hep boyle yogurmadilar mi;
aci ile, yoksullukla, iskence ile, kistirma ile, dayakla, töre ile.
ve biz hep boyle koyun gibi otlamadik mi;
susarak, kabullenerek, boyun egerek, zavallilikla.
çin proksisine talim ettirenler utansın diyeceğim ama proksiler de sabahtan beri bir işe yaramadı. high anonim, anonim, transparan ne varsa denedik, hepsinin tipi “bad” geliyor. host dosyasını düzenledik halloldu ama bu sefer blogun resim sunucusuna pcden foto koyamıyoruz. yazımızı da yazdık koyduk bloga ama hep bir tarafım eksik kalacak diğer uluslardan. bu hukuktan kim memnun ki? akp değil, chp değil, ben değilim, d-smart memnun mu tam bilemiyorum. devrim birileri konuşmaya cesaret ederse gerçekleşir. keşke o teyzeler, Türk teyzeleri, ayaklansa…
işte bu yüzden siyaset yapacağım ulan.